بررسی اثر ریشه کودزو بر اختلالات حافظه و یادگیری موش‌‌های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه تحقیقات اخیر نشان داده است که بیماری دیابت منجر به بروز اختلالات حرکتی و شناختی و نقص در یادگیری می‌‌شود. ریشه کودزو یک ساپونین و ایزو فلاونین می‌‌باشد که اغلب به عنوان عامل کاهنده قند خون مورد استفاده قرار می‌‌گیرد. کودزو توانایی کاهش گلوکز خون از مسیر غیر وابسته به انسولین را داشته که از این لحاظ مشابه با متفورمین عمل می‌‌نماید و همچنین با حذف رادیکال‌‌های آزاد منجر به کاهش استرس اکسیداتیو می‌‌گردد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی اثر ریشه کودزو بر یادگیری، شناخت فضایی و عملکرد حرکتی در موش‌‌های صحرایی نر دیابتی انجام شد. مواد و روش‌‌ها در مطالعه تجربی حاضر، موش‌‌های نر نژاد ویستار به 3 گروه کنترل، دیابتی و دیابتی تیمار شده با کودزو تقسیم شدند. دیابت بوسیله تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین (با دوز mg/kg50) ایجاد گردید. یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین، تیمار با کودزو با دوز mg/kg50 به مدت شش هفته بصورت گاواژ انجام شد. در پایان، گروه‌‌ها با آزمون‌‌های رفتاری شناخت فضایی، شناخت اشیاء و آزمون حرکتی بارفیکس مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌‌ها در آزمون شناخت فضایی، شناخت اشیاء، بارفیکس، تعداد حرکت‌‌های حیوان و نیز تعداد ایستادن در بازوهای Y maze، در گروه دیابتی تیمار شده با کودزو، افزایش معنی‌‌داری نسبت به گروه دیابتی داشت. نتیجه‌‌گیری تجویز ریشه کودزو به مدت 6 هفته می‌‌تواند منجر به بهبود اختلالات شناختی از جمله حافظه و یادگیری و نیز اختلالات حرکتی در موش‌‌های صحرایی دیابتی گردد.